Bron, monotype
het verleden vervaagt
en de toekomst daagt
nu
het nu
als momentum
als fundament
voor een toekomst
vol schoonheid
vol warmte en mededogen …
het nu
zal morgen
verleden zijn
verleden vervaagt
met weer een toekomst
die daagt
in het nu
© Elisabeth Foerier
geschonden
wat geschonden is
kan zoveel
schoonheid geven
wie getekend is
is kunstig
mooi
verdriet
staat het geluk
niet in de weg
de vreugde
laat zich plukken
in de warmste serres
van het hart
© Elisabeth Foerier
wij zijn zo
bevreesd
voor dementie
maar kijk …
midden in het
niet meer weten
in de kern van vergeten
schuilt een frisse vreugde
wie achterblijft
ervaart een last
wie midden in zit
kijkt verrast
reist zonder tijdsbesef
en wint het NU
ervaart genot
dat wij niet kennen
is er minder pijn
in dit anders zijn …
© Elisabeth Foerier
de regen
spoelt mijn zinnen weg
en letters
vallen uit de bomen
soms
zoals nu
willen er
geen woorden komen
ik wacht
en op een dag
pluk ik gedachten
uit mijn dromen
© Elisabeth Foerier
(blogpost van 2015-11-09)
ik hou van verstilde beelden
eenvoudig
sober en simpel
en tijdloos
beelden die tegelijk
verbazen en bevrijden
die hoopvol
en herkenbaar zijn
© Elisabeth Foerier
© 2018 TEKENECHOS
Theme by Anders Noren — Up ↑